De 7 grootste redenen voor jouw uitstelgedrag
Uitstelgedrag is één van de van de grootste te bespreken onderwerpen in de gesprekken die ik heb met klanten.
Ze willen al jaren iets. Hebben daar verschillende hulpverleners bij gehad. En toch lukt het niet door die laatste fase van kiezen heen te gaan.
Zelf hanteer ik deze regel:
Uit respect voor mijn leven en de uren die de hulpverlener in mij steekt, implementeer ik zo snel als mogelijk hun woorden. Tijd is kostbaar.
De tijd die ik wacht, is dure tijd. Want komt nooit meer terug. Het is beter om een fout te herstellen dan die fout niet te maken.
Pas ik mijn regel niet toe, zeg ik in de energie:
‘Ik hoor je hulpverlener maar je werk doet er niet toe.’
Ik weet het, zo bedoel jij het nooit. Ik ook niet. Het gebeurt wel. Zo zo zo zo zonde van je tijd, je leven, je verlangens.
De zeven grootste redenen voor jouw uitstelgedrag:
- Angst voor jouw grotere ik. Dus de kans van slagen die je op een nieuw niveau brengen. De verantwoordelijkheid daarvoor moet je kunnen dragen. Daar schort het nog aan. Was je er klaar voor, had je de keuze al lang gemaakt.
- Vroeger thuis is veel voor je opgelost. Je ouders zijn te verantwoordelijk geweest richting jou. Misschien vanuit een schuldgevoel. Misschien vanuit het idee dat dat de liefde is die een ouder te geven heeft. Waardoor je nu niet weet hoe je zelf start. Je startmotor is stuk of nooit aangeleerd. Ik zie in blogs regelmatig staan dat de intrinsieke motivatie niet genoeg is. Die weerleg ik 100%. De intrinsieke motivatie van mijn klanten is hoog genoeg. Er spelen te veel zaken die aandacht vragen. Waardoor zij en misschien jij ook wel, het voorbeeld van je ouders volgt. Het oplossen voor een ander.
- Angst voor geld. Kun je de omzet dragen die je wil ontvangen? Is het te weinig, te veel. Wat zit daar dan achter? Dit jaar is mijn focus het geld. Of eigenlijk ben ik onderzoek aan het doen naar de geldgedachten in mijn familie. ‘Hoe duur kost dat?’ is een vraag die mijn familie vaak stelt. Waarmee ze al aangeven dat de ruilhandel die plaatsvindt, nooit 100% tevredenheid opbrengt.
- Angst voor wat mensen van je zeggen. Ik hoef jou niet te delen dat dat vaak is wat je van jezelf denkt. Dat zie je terug in je omgeving. Ik geloof niet in de ‘wat een ander van je zegt, zegt meer over de ander dan over jou’. Luister daarvoor deze podcast.
- Ben je oudste kind in je ouderlijk gezin dan voel je je mogelijk te verantwoordelijk voor iets anders dan jouw doel. Er komt steeds iets tussen jouw doel en jij van iemand anders.
- Ben je middelste kind dan voel je je verantwoordelijk voor de sfeer. Je wil geen ruzie. Ben je bezig met groei, doelen, persoonlijke ontwikkeling, dan verander je. Dat zorgt voor verandering van sfeer. Overigens hoeven de plekken van oudste, middelste en jongste kind niet 100% te kloppen. Heb je bijvoorbeeld als middelste kind een broer of zus boven je die niet 100% zijn of haar rol kan vervullen, dan neem jij bijna automatisch die rol over. Ik zie dat vaak bij klanten die bijvoorbeeld een zus hebben met een handicap. Lichamelijk dan wel geestelijk.
- Ben je de jongste dan ben je ergens gestopt met spelen door welke oorzaak dan ook. Dan draai je om doelen heen. Ben je mogelijk wel met andere zaken bezig waar je om geprezen wordt, mag je focus meer naar jezelf terug.
Wat je te doen hebt bij uitstellen, is kiezen vanuit je tenen voor iets waar je vuur van aangaat. Daar help ik je bij. Want in de lijst hierboven zit een rode draad. Levenservaring, diploma’s en werkervaring zijn hierbij enorm helpend om de rode draad te vinden. Er wordt gedacht dat een rode draad iets is dat je vanuit je ervaring doorgeeft. Letterlijk. Dus, ik verloor mijn jongste zoon. Ik moet aan expert worden op het gebied van rouwverwerking.
En ja, ik heb een neus voor wat je te verwerken hebt, figuurlijk waar je verlies op te leiden hebt (bewust met die ‘ei’). Toch is dat niet waar ik voor gevraagd wil worden. In een podcast prima. Daar kan ik uitleggen waar ik wel op bevraagd wil worden. Het leven. Waar wil je naar toe, wie moet je daarvoor worden? Waarom doe je nu wat je doet, wat mag daarvan mee en wat niet? Aan wie ben je zo trouw dat doelen halen niet lukt?
Zodat je vuur weer aangaat. Of op zijn Wendy’s: je je schaamlippen weer voelt tintelen. Daar waar het vuur smeult, niet brand.
Je zal altijd uitgedaagd worden op jouw doelen. Het universum test je. Daarbij krijg je wat je nodig hebt, net zo lang tot je ziet wat je doet. Je hebt bewust te worden. Ik weet dat hierover veel gedoe is. Dat je krijgt wat je nodig hebt. Want hoezo kreeg ik de dood van Lennart, verlies van baarmoeder en nier en een stuk uit mijn borst. Heb ik een dagelijkse herinnering door de littekens op mijn lijf. Die verre van een fijn gevoel geven.
Ik weet het antwoord. Lennart is voor mij gegaan, zodat ik kon leven.
Nu jij nog. En het leven.
Hoe lang wil je nog zo onbetrouwbaar zijn als het maar kan richting jezelf. 100% betrouwbaar naar de ander. Of 100% betrouwbaar in je shit voelen.
Besef je dat uitstel dure tijd is die je nooit meer terug krijgt.
Stiekem hoor je dat met jouw levenservaring al lang te voelen.
Sta op!
Je hebt iets voor deze wereld.
In de eerste plaats voor jezelf.
Zullen we dat leven van jou nou eens samen op de rit brengen, zodat je bedrijf daar in mee gaat? Met fijne klanten. Geld. En een prachtige visie die jij doorgeeft?
Is het jouw tijd? Boek dan hier jouw matchcall.
Wauw, deze komt echt binnen lieve Wendy.
“Waar wil je naar toe, wie moet je daarvoor worden? Waarom doe je nu wat je doet, wat mag daarvan mee en wat niet? Aan wie ben je zo trouw dat doelen halen niet lukt?”
Oké, hierin heb ik toch nog meer werk te verzetten dan wat ik tot nu toe al gedaan heb. Bedankt voor deze reminder. liefs, Nicole
Go for it! Het is zo heerlijk om trouw te zijn aan jezelf.