Waarom het geloof in deze zin, je ongeschikt maakt als leider/ondernemer/partner
Een klant van mij vraagt in de gezamenlijke whatsapp groep om een oplossing hoe ze met een conflictsituatie om kan gaan. Haar samenwerkingspartner (voor het gemak noem ik haar even Samantha) heeft aangegeven dat ze zich irriteert aan het gedrag van mijn klant.
Een van de reacties in de groep is:
Wat zei je: als je iets ziet dat je bij een ander stoort dan mag je daar zelf waarschijnlijk iets mee?
Oh, de gruwel, deze zin klopt zó niet. Verziekt de coachmarkt. Belemmert je groei. Zorgt dat je geen zelfleiderschap hoeft te tonen. Laat je lekker op je eigen troon zitten. Onaantastbaar en ongenaakbaar. Want hey: de irritatie die de ander voelt, is lekker zijn/haar eigen probleem. Ik ben wie ik ben, mag zijn wie ik ben, en als je daar problemen mee hebt ga je maar lekker een potje navelstaren.
Deze zin lijkt onszelf te ontslaan van iedere vorm van zelfleiderschap. Van verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedrag. Van weten welk effect je hebt met jouw gedrag.
Als je van betekenis wil zijn. Het liefst de wereld wil veranderen, maar laten we eerst beginnen met je eigen niche. Je daar je boterham mee verdient. Meer mensen wil bereiken. Moet je je eigen gedrag onder de loep leren nemen. Weten hoe je overkomt. Weten welke effect jij hebt met jouw gedrag.
.Want ook al suggereert de zin en het hardnekkige geloof daarin dat jij niet verantwoordelijk bent voor haar irritatie, je bent wel verantwoordelijk voor jullie relatie.
Je doet zelf wel degelijk iets als iemand zich aan je irriteert. Echter, dat hoeft niet perse negatief te zijn. Als je iets wil veranderen, moet je op de hoogte zijn van wat JIJ doet én wat dat oproept bij in deze situatie de samenwerkingspartner. Je hebt haar nodig.
De zin toont absoluut niet aan dat je leiderschap toont en maakt dat je exact hetzelfde doet als je samenwerkingspartner. De ander de schuld geven van de situatie; daarmee geef je ook de verantwoordelijkheid voor jou en jullie situatie uit handen.
Sterker nog een groot deel van de bevolking doet dit door geloof in deze zin.
Wat hier nodig is, is jezelf kwetsbaar opstellen. Het gesprek aangaan. Niet de bal terugkaatsen en jezelf onaantastbaar wanen, maar durven kijken naar welk aandeel jij hebt in dit verhaal. En vooral: welke beweging jij kunt maken.
Zeg je iets als: lieve Samantha, ik snap je reactie zo. Ik snap heel goed dat je je ergert aan mij. Ik ben ook veranderd. Neemt niet weg dat we hier zijn met een gezamenlijk doel. Dus vertel mij: hoe kom ik over en wat heb je van mij nodig om samen de eindstreep te halen?
Je kwetsbaar opstellen bij mensen met wie je leeft, samenwerkt, die je nodig hebt om je doel te halen. Waardoor je de verbinding met ze behoudt, ondanks of juist dankzij je persoonlijke groei , zouden meer mensen moeten doen. Want dán kun je werkelijk leiderschap tonen en maak je inderdaad de wereld een stukje mooier.
Kom je bij het uitdragen van je kennis en missie iets te vaak in conflict met jezelf en een ander? Weet dat dat totaal niet nodig is. Wil je dit anders, boek hier dan even een gratis sessie en luister alvast even naar podcast nummer 7 Hoe ga ik om met kritiek, die vind je hier
Recente reacties