Ik wil vandaag graag iets persoonlijks delen. Iets waar ik al een tijdje mee worstel. Misschien al wel sinds ik begon met ondernemen. Ik worstel met de vraag: wat doe ik eigenlijk?
Ik heb daar uren met klanten over gesproken. Wat is het toch dat ik doe waardoor jij doet wat je doet? Steeds weer kwamen antwoorden als: door jouw woorden durf ik wel en ik word meer en meer mezelf.
Er is geen mens die ’s morgens wakker wordt en wenst dat die vandaag even fijn zichzelf gaat worden en mij daarvoor dan gaat bellen.
Wat dan wel?
In een van mijn vorige podcasts heb ik gedeeld dat Lennart meer en meer naar de achtergrond gaat. Mijn wens is om zelf op de voorgrond te zijn. Echter, hoe dan en vooral voor wie?
Lang heb ik gedacht dat ik iets deed met het vinden van de kus. Maar dat is het toch niet helemaal. Dat is voor nu teveel rouw, teveel Lennart. Wat ik werkelijk doe, is wie ik ervoor was en wie ik erna ben geworden. De transformatie.
Ervoor was ik de vrouw die door iedereen aardig gevonden wilde worden. Taken overnam, zichzelf vergat. Ik probeerde wel goede relaties op te bouwen, een ritme te volgen die bij mij past. Het lukte allemaal niet. Ik vroeg er wel hulp bij. Toch kwam ik steeds weer uit bij hetzelfde.
Vergelijkbare functies. Altijd tijd tekort om te doen wat moest. Na een paar maanden alle ins en outs van de functie weten en dan weer iets nieuws willen vinden. Dat doen door taken van anderen over te nemen en door. Het was het allemaal net niet.
Wat mij ontbrak was een stuk zingeving. Echt van betekenis zijn. Ik vermoed dat als je mijn podcast luistert jij dat herkent.
Dat je wel werk hebt en die ook met verve doet. Maar dat er iets ontbreekt of zo. Iets waar je echt blij van wordt. Misschien moet dat een missie heten. Of zijn. Ik denk niet dat dat helemaal de lading dekt.
Maar als ik terug kijk naar de tientallen klanten die ik heb geholpen, die hebben allemaal iets gevonden waar ze veel meer in kwijt kunnen en uithalen dan ze voorheen deden.
Het gaat om voluit in het leven staan. Alles wat je goed kan combineren en daar een functie bij vinden. Niet zoeken, vinden. Dat gaat inmiddels voor 80% over ondernemers en 20% over vrouwen die voor een werkgever werken.
Het zijn vaak vrouwen die door het leven getekend zijn. Overigens heeft elk huis zijn kruis. En ben ik wars van het vergelijken van leed.
Met wat jij hebt meegemaakt, hebt doorstaan, doorleefd, ben je wel van waarde voor iemand die dat nog mee gaat maken. Daar mag je zelf best beter van worden.
Ergens onderweg viel mij iets op. Ik was super goed in advies geven. Alles en iedereen die ik hielp werd beter van mijn woorden. Opeen vielen kwartjes. gingen mensen andere dingen doen. Dingen waar ze als klein meisje al van droomden. Maar ik niet. Terwijl ik ook een grote wens had. Zelfs groepen werden beter van mijn woorden en dan kwam ik thuis met weinig tot niks.
Pas na de dood werd ik er zelf beter van, van al die adviezen. Begreep ik waarom het mij nooit lukte om zelf te groeien. Te stoppen met hard werken. Gezien willen worden. Aardig gevonden worden.
Freedom is not worth having if it does not include the freedom to make mistakes. — Mahatma Gandhi
Ik durfde geen fouten te maken. Ik durfde niet te schuren. Ik durfde niet voor MIJN mening uit te komen. Sterker nog, ik kotste mensen met een mening uit. Want lag er te dik bovenop. De als ik jou was zou ik.
Maar ergens deed ik dat zelf ook. Ik had dat niet van een vreemde. In mijn familie is ongevraagd advies overduidelijk aanwezig.
Na de harde les die ik te leren had, ik praat nu over de dood van Lennart, leerde ik ook hoe anders het kan en mag zijn.
Ik mag met het verbeteren van de wereld zelf ook mijn levensstandaard verhogen. In mijn grootsheid stappen. Djezus wat was ik daar bang voor.
In mijn grootsheid stappen en jij in jouw grootsheid vraagt juist om te schuren, om je mening te delen, om fouten te maken. Om hier en daar je mening bij te stellen. Er van te leren en opnieuw te beginnen. Steeds weer een trede hoger. En soms val je de trap weer helemaal naar beneden.
Het is echt zo dat de reis belangrijker is dan de bestemming. Door je grootsheid uit de weg te gaan, door MIJN grootsheid uit de weg te gaan, hoefde ik niet te vallen.
Sterker nog, het was wel lekker veilig. Maar wat ik precies niet deed met die veiligheid is mijn leven leven.
Wat ik wel deed, is verlies lijden op het leven dat ik WEL wilde leven.
En daar ben ik nu. Ik leef MIJN leven.
Want ik geloof vanuit mijn tenen dat er heel veel vrouwen zijn die hun leven niet leven. Die verlies lijden op het leven dat ze willen leiden. Die zich uit angst voor wat ze te doen hebben, uit angst voor wat ze te verliezen hebben veilig laten lijden door de waan van de dag. Want voor het oog van jan met de korte achternaam heb je het goed voor elkaar.
De wereld moest eens weten hoe je jouw waarde voor je houdt. Hoe je ongevraagd advies verleent en zelf er geen reet mee doet.
Lieve jij dat moet en mag anders!
Recente reacties