Lieve help wat een weer! Wat een verschil met gisteren. Toen we samen door de modder in het bos liepen. Mijn man en ik. Sinds we beide thuiswerken doen we dat. Lekker klef samen arm in arm Dribbel uitlaten. Het is geboren uit noodzaak. Met twee pubers thuis valt er geen serieus gesprek meer te voeren. Dat doen we onderweg. Nu vinden we het vooral heel fijn.
Schapen
In het bos staat een prachtige boshuis. Bij het huis hoort een weide met vier schapen. Het is mijn favoriete ras waar ik de naam even niet van weet. Zo’n schaap met een donkerbruin hoofd en een prachtige trui aan. Ik glij nog net niet uit door de modder als ik keihard moet lachen om wat mijn man zegt: Kijk de shoarma staat weer buiten.
Met mijn crazy brein zoek ik in de wei naar zo’n stang met daaraan vlees dat steeds iets bruiner wordt. Dat kan ik niet vinden dus zoek ik naar reepjes verpakt in een doorzichtig bakje. De schapen zie ik niet eens. En dit gaat echt in een seconde of drie. ?
Waarom vertel ik dit?
Vorige week en deze week had ik veel contact met de pers. Verschillende media hebben mij gebeld en gemaild. Niet overal zijn we voorbij gekomen, veel hebben we wel gesproken.
Geen idee of je al eens met een journalist te maken hebt gehad. Het verschilt nogal met welke journalist je te maken hebt en voor welke media hij of zij werkt. Hoe je wordt neergezet.
Nou had ik net gezegd dat ik klaar ben met het verhaal rondom Lennart. Dat een klein stukje uit dat verhaal nog niet klaar is met mij.
Juist omdat ik klaar ben met dat verhaal stond ik er op niet neergezet te worden als een zielig wijffie. Of zoals Roos Schlikker dat zo mooi noemde: beroepsslachtoffer. Zo’n beeld gaat net zo snel als dat ik shoarma in de wei zag liggen. Of nou ja niet zag liggen.
Wat ik heb gedaan om de beeldvorming, oftewel framing, rondom mezelf gezond te laten verlopen, is exact wat jij te doen hebt. Je hebt namelijk iets te doen hier. Je bent klaar met dat eeuwige mierenneuken en excuses. Sorry not sorry.
Wat je te doen hebt:
Weet wie je bent, wat je wil uitstralen en waarvoor mensen bij jou mogen komen.
* Mensen die zichzelf zielig vinden horen niet bij mij. Die mogen lekker in een warm bad met een roze bruisbal merk zelfmedelijden gaan liggen. Ik reageer dus niet op zielige verhalen en overtuigingen die voor mij niet kloppen. Mijn ervaring leert dat dat meestal niet de mensen zijn die willen luisteren, echt luisteren, naar mijn kennis.
* Dat niet de journalist leiding heeft over dat wat wordt geplaatst, maar jij en ik. Jij en ik hebben uit te leggen hoe JIJ en IK het hebben willen. In de meeste samenwerkingen ging dat prima. Werd het zelfs op prijs gesteld.
*Jij hebt de mensen op te voeden over hoe jij wil dat men met jou omgaat.
Je bent namelijk geen shoarma dat dood in de wei ligt. Klaar om opgegeten te worden. Je bent een levend schaap en die hoeft niet mak te zijn. Je hebt voor jezelf uit en op te komen. Zorg dan ook dat je dat beeld schetst.
Bij bijna alle media ging dat bijzonder goed. Behalve bij één niet. Ik heb hier ‘choose mijn battles’ toegepast. Laat maar, er wordt weinig op gereageerd. Is mijn tijd niet waard.
Als je klaar bent met shoarma zijn, ben je van harte welkom om een gratis gesprek in te plannen viawww.wendymarsman.nl/gratis-sessie.
Recente reacties