Livedagen is een van mijn favoriete onderwerpen om over te schrijven. Niet over de inhoud, wel over wat voor, tijdens en na zo’n dag gaande is.

 

Deze week heb ik er zelf weer een mogen ervaren. 

Wat ik doe als ik een livedag mag ervaren, zijn drie dingen:

  1. ik zie de dag niet als één. Ik zie de dag als voor, tijdens én na. 
  2. Ervoor ben ik bezig met vragen als waar worstel ik nu mee, wat kan beter enz. De antwoorden op die vragen vormen samen een intentie. Omdat ik na de vakantie zit heb ik uh had ik wat moeite met de opstart waardoor aardig wat vragen onbeantwoord bleven. Mijn intentie daarom werd: ik krijg antwoord op al mijn vragen. 
  3. op de dag zelf kies ik bewust plek. Ik moet niet in het midden, daar kan ik niet goed luisteren. Voel ik mij ingeklemd.
  4. ik schrijf stagewoorden op. Quotes. Maak direct een takenlijst. 
  5. De dag erna zet ik die uit. Ik neem dus besluiten, geen voornemens.

 

Maar wat standaard gebeurd NA zo’n dag is dat andere deelnemers naar mij toekomen met de vraag: hoe heb jij de dag ervaren? 

Dat gebeurt op verschillende manieren. Via DM op social media. Door te bellen en door te appen. 

 

Een van de vragen was: hoe heb je de dag ervaren? Ik was zo gedesillusioneerd. 

Voor ik op zo’n vraag antwoord bedenk ik mij altijd eerst even: wat doet de vraag met mij en wat zit er achter. Wat maakt dat IK word benaderd en niet de gene die voor de groep stond? Als ik antwoord valt dat antwoord dan onder het kopje ‘roddel’? Zo ja, dan stel ik een wedervraag.

 

Dus vraag ik naar de wat maakt dat je dit vraagt, waarop het antwoord komt: dat ze weinig uit de dag heeft gehaald. 

 

Ik herken dat wel. Bij bepaalde werkvormen ga ik uit. Lijkt de informatie een herhaling van alle voorgaande edities. Wat nooit zo is. 

 

Wat ik heb mogen leren is het mij afvragen wat een onderwerp of laat ik het thema noemen voor mij betekent. 

 

Een voorbeeld: Deze week ging het over tijd. Ik hoorde een paar drukbezette ondernemers zeggen dat ze niet toekomen aan eigen tijd. Ze vol zitten met afspraken en daardoor leeglopen. Niet meer weten hoe meer klanten aan te nemen, dus ook niet hoe hun omzet te verhogen. 

Ik zit niet met dat probleem. Ik heb tijd. Ooit moest ik noodgedwongen minder werken. Daar leerde ik dat tijd zo kostbaar is dat je er zelf voor kunt zorgen dat je tijd niet ten kosten van je zelf laat gebeuren. 

Waar veel van deze ondernemers mee worstelen is oververantwoordelijkheid. 

 

Ik dacht daar geen last van te hebben, tot ik mij de vraag stelde: waar doe jij teveel voor je klant? Waar kan jouw klant meer verantwoordelijkheid pakken? Waar lek ik energie, geef ik teveel? Had ik direct een antwoord. 

Zij kunnen, nee moeten, voor een gesprek nog meer verantwoordelijkheid pakken door hun vragen voor te bereiden. Met goede vragen kan een gesprek van 60 minuten naar 30 minuten. Wat ook voor mij winst betekent, want voor die andere 30 minuten kan ik een andere klant helpen. Een blog of mail schrijven. Mijn VA aansturen, mijn broodbakmachine aanzetten enz. 

 

Ik heb mijn klant te leiden naar: wat is een goede vraag en hoe stel je die? ‘Toevallig’ stond daarover al een masterclass in de agenda. Toeval bestaat niet he. Ik geloof dat dit mij toevalt en iets weer samenkomt.

 

Overigens hoop ik dat zij die mij de vraag heeft gesteld terug gaat naar haar coach. Haar vertelt dat ze met een niet voldaan gevoel naar huis ging. Niet echt een les uit de dag heeft gehaald. 

Ik zat daar ooit ook. Heb tijdens de sessie na de live dag gevraagd: wat heb ik te doen om er toch een les uit te halen. Kreeg ik weer als herinnering dat ik veel meer mag afvragen: what is in it for me. In plaats van:ik weet dit al. Of doe dit al. Er valt altijd winst te halen uit een livedag. Sterker nog: uit elke situatie die je meemaakt kun je lessen halen. 

 

Toon ballen. En geef via de lijn terug wat iets met je doet. Neem dat lijntje zeer serieus. Je hebt niet voor niks geïnvesteerd. Dat houdt in dat als ik deelnemer ben, ik niet de gene ben waar je naar toe gaat. Wel naar degene die voor de groep staat. 

 

Zelf ben ik daar heel streng in.  Ontdek ik onder mijn deelnemers roddel, heb ik daarover met jou of met de groep een gesprek. Want je voelt je zelf te goed om met mij een gesprek aan te gaan. Hoezo voel jij je beter dan ik? En hoezo betrek je mijn waardevolle deelnemers aan mijn programma bij jouw denkwijze?