Als je mij nu ziet typen weet ik zeker dat je in een deuk ligt. Ik moet namelijk zelf heel hard lachen om de titel. 

Want heb jij ook een wip liggen
 en zo ja, hoeveel?

Dan is de kans groot dat je gediagnostiseerd bent met letters. ADHD, ADD. Super creatief bent. Lui bent. Of oudste kind bent.

Wat is toch die wip Wen?

Ik ben een haakster. Ik doe dat met passie. Ik tel intensief. Niemand mag met mij praten. En als, dan krijgen ze een dodelijke blik.
Ik vind zoveel dingen leuk om te haken, dat ik met drie verschillende projecten tegelijk bezig ben. Helaas nu even niet. Is ten strengste verboden door de fysio. En als iemand mij iets opdraagt, dan luister ik………….vaak niet. Ik moet eerst twintig keer op mijn bek gaan voor ik luister. Toch in dit geval wel, want het doet verrekte pijn als ik haak.

Een wip = work in progress. Een onafgemaakte deken. Een onafgemaakte amigurumi (knuffel) en ik geloof zelfs nog een sjaal. Dat ligt daar al 1 1/2 jaar te wachten tot ik ooit besluit het af te maken.

Mijn haakwerk staat symbool voor wat mijn klant doet. Ik sprak haar laatst over het product dat zij aan het maken is. Ik vroeg haar: hoe zorg je ervoor dat dit wel afkomt? Je kwam bij mij met de mededeling dat je nooit iets afmaakt. Hoe zit dat nu?

Ik raakte een gevoelige snaar. Want de angst dat ook dit niet afkomt en ze keihard faalt en spijt heeft op haar sterfbed, is groot.

No problem. Je werkt met mij en ik weet exact waar dat aan ligt. Je bent net als ik, een oudste kind. Wij oudste kinderen zijn niet per definitie de kinderen die geboren zijn om iets af te maken. Wel de kinderen die geboren zijn om iets te starten. Om iets af te maken hebben we derden nodig. Mensen die graag voor ons willen werken.  

In mijn leven ben ik heel wat dingen gestart. Mijn oplossingen brein is onuitputtelijk. Mijn creativiteit ook.  Ik maakte veel dingen af. Dat deed ik wel op wilskracht, bewijsdrang en voor goedkeuring. 

Fijner is het om die wilskracht, bewijsdrang en goedkeuring te veranderen in het samen doen. Mensen te vragen om met jou jouw dingen te maken. Een concreet voorbeeld is mijn boek. Ik zou het mezelf nooit vergeven als ik ooit sterf en dat boek er niet is.

Ik dreigde bij het maken in de valkuil te stappen het schrijven, ontwerpen, redigeren, media, drukwerk alleen te doen. Doe ik wel even. Mijn organisatietalent heb ik al bewezen in mijn werk als representatie medewerker. Een feest organiseren, ach doe ik. Ik dank god op mijn blote knieën dat ik razendsnel doorhad dat dat het niet ging worden. Kost teveel energie die ik nodig heb voor het schrijven. En toen werd ik ziek. Toen was ik het mijn droom en mezelf wel verplicht om next level uit te besteden.

Vroeg ik Lein om in plaats van ik contactpersoon te zijn voor de uitgever. Het was aan mij om haar mijn vertrouwen te geven.

Zo gaat het met alles. Ik kan heel veel dingen starten en afmaken. Ik doe dat nooit meer in mijn uppie. Niet met ons huis, niet met mijn bedrijf. Ik hou wel de leiding.

Mijn klant heb ik wat namen gegeven van mensen van wie ik dat zij waardevol zijn in de samenwerking. Om haar product aan de wereld te laten zien. Het is aan mijn klant om ze te bellen. ​​

Welk inzicht haal je uit deze blog. Wil je dat hieronder met mij delen?